Pink Floyd

Yorgunum, sıkıntılıyım, neşeliyim… İşte Pink Floyd, her ortamda aradığınızı bulduğunuz, moraliniz dipte iken sizi tavana çıkaran ya da tavandayken “kendine gel in aşağı, çok uçtun” dedirten bir müzik. Alkoliklerin içmek için hep bir bahanesi olurmuş ya işte Pink Floyd dinlemenin de hep bir bahanesi vardır. Gilmour’mu? Waters’mı? Diye sorsanız nedense Gilmour’ a karşı hep daha fazla sempati duymuşumdur. Bence tüm zamanların en iyi solosu ve tadında albümü “Delicate Sound Of Thunder” albümüdür. Pink Floyd kolik olup Hey You’yu bilmeyen varmıdır? Hakan Zorlu

Tarihçe
Yorumlar
Öyküleriyle best of şarkılar
Albümler ve vokalistler
* Pink Floyd Albüm ve Şarkı Sözleri – Lyrics

Tarihçe

Pink Floyd, 1965’lerde ismini o dönemin iki blues ustası olan Pink Anderson ve Floyd Council’den alarak kuruldu. Dört müzisyenin çalgılarını çalmadaki özel becerileri kısa bir süre sonra müzik çevrelerindeki diğer gruplardan kendini ayırır bir görünüm ortaya koydu. Pink Floyd sadece müzikte değil, sinema ve felsefe gibi alanlarda da önemli, eşsiz bir isimdir.

İlk kurulduğunda ismi Sigma 6 olan toplulukta George Roger Waters bas ve vokalde, William Wright tuşlu çalgılarda, Nicholas Mason davulda ve Syd Barrett gitarda o günlerin İngiltere’sinde biraz şaşırtıcı olarak da nitelendirilebilecek çalışmalarıyla beğeni topladılar. Üyelerin hiçbiri diğerlerinin gölgesinde kalmadı ya da onları gölgede bırakmadı.

Pink Floyd’u Pink Floyd yapan bu dört insanı tanıyalım;  Roger Waters her ne kadar grubun yüksek dozlu müziğinin kurucularından biri olsa da blues’a olan eğilimi tartışılmaz. Öyle ki blues’un ayrılmaz bir parçası gibi düşünülebilecek ağıtları, en özgün yapılar içinde kuruyor ve besteliyordu. “The Final Cut” albümü böyle bir çalışmanın ürünüydü. Waters, bestelenmesindeki amacı ve ithaf edilen insanların konumları da düşünülünce en uygun seçimi yapmıştı. Çalışkan ve yaratıcı bir özelliğe sahip olan Waters, arkadaşları arasında da en çok okuyan ve araştıran olarak bilinir. Bu sanatçı popüler müziğin dışındaki alanlara hiç yönelmediğinden söz eder ancak “Atom Heart Mother” albümü kendini haksız çıkaracak nitelikte. Anlaşılması güç bir adam olduğunu düşünür ve bundan da gizli bir sevinç duyar. Arabalarla çok ilgilidir, tümüyle işlemez bir durumda olan 1950 model Lotus Super Seven marka otomobiliyle övünür.

Syd Barrett, grubun belki de en gizemli elemanı. Uç yaşayışların tümünü destekleyen bir yapıya sahip olan Barrett “çingene yürekli” olarak betimliyordu bir yazar. Barrett’ın en önemli özelliği gitardaki yetkinliğinin yanında resim ve felsefeyle de ilgilenmesi idi. Yaşamının her dilimi sanatla donanmış Barrett’ın. Sanatını en çok etkilemiş müzikçi ve gruplar ise The Beatles, Rolling Stones, Donovan ve Bob Dylan gibi ayrıcalıklı müzikçiler. Giyim kuşamına fazlasıyla önem verirken, bu önemin içinde yatan resmi koşullara karşı isyankardır. Özgürlüğü her şeyiyle bir bütün olarak algılamak ve yaşamın her boyutunda özgürlüğü ile birlikte olmak isterdi. Eleştirmekten ve eleştirilmekten nefret ederdi. Hep yaşadığı ana hesap veren bir kişiliğe sahipti. Tek amacı büyük bir müzisyen ve ressam olmaktı. 1968’de gruptan ayrıldığı halde grubu her an, en çok etkileyen müzikçi oldu.

Grubun emektarı ve en sempatik üyesi Nick Mason, kişiliğinde hümanist bir yapının her zaman ön planda olduğunu söyler. İnsanlara karşı olan her türlü eylemi şiddetle olumsuzlayan Mason’a en gülünç gelen şey de insanların kendisinden ürkmesi. Mason, 1965’li yılların popüler gruplarından olan Cream’in davulcusu Ginger Baker’ın hayranıdır. Mason’un tekniği yavaş, az gerilimli zaman zaman kendisinin de şaştığı başarılı ataklarla donanmış bir tekniktir. Gündelik yaşamında neredeyse hiç bir şeyi umursamayan kendine özgü bir kişiliğe sahiptir Mason. Her şeye rağmen, ünlü olma dürtüsünü de hiç bir zaman inkar etmez. Bir diğer uğraşı da film senaryoları yazmaktır. Fakat bunlar onun deyimiyle asla uygulanamayacaktır.

Pink Floyd’un ortaya çıkışında sonuncu kişi ise tuşlu çalgıları çalan Rick Wright’dır: Tek ve en önemli ilgi alanının müzik olduğu biliniyor, ancak grubun en karamsar kişisi olduğu da bir gerçek. Kötü çaldığını hissettiği anda her şeyi yarım bırakıp gidebiliyor. Bir zamanlar en büyük amacı bir melletron, diğer bir deyişle dünyanın en gelişmiş klavyeli çalgısını (bu alete sahip olan diğer gruplar arasında Jethro Tull, Manfred Mann’s Earthbend, The Who, Yes, Emerson Lake and Pawner, The Moody Blues, Led Zeppelin gibi belli başlı gruplar vardır.) satın alıp, müzik deneylerine girişmekti. Sonradan bu amacına erişti. Cole Porter gibi şarkı sözleri yazmak da diğer önemli bir amacıdır. Wright, yüzlerce şarkı sözü yazmış, bir o kadar da beste yapmıştır, ancak bunların çoğunu çekmeceye atar, değersiz olduklarını düşünür.

İşte bu dörtlü 1966’nın sonlarında yoğun bir çalışmaya yönelir. 1960’larda 1966’lara doğru uzanan blues kökenli rock müziğine yeni şeyler katmaktır amaçları. Yeni ses, ışık ve efekt oyunları uygularlar. Bu uygulamalar dinleyicilere daha farklı bir müzik algılamalarını sağlar. Gerçi o dönemde gençliği olduğu gibi kuşatan uyuşturucu ve mistik hiç’e yönelimli yaşayışları bir noktada değişik çağrışımlarla zenginleşmiştir. Ancak bunu daha da zenginleştirmek için ellerinde önemli bir kozları vardı: Pink Floyd’un kendine özgülüğe doğru hızla yol alan sound’u.

1967’nin başlarında “Games For May” (Mayıs Oyunları) adıyla başladıkları konser dizisinde de ilk olarak “Quadrophonic-Sound”u denerler. “Atom Heart Mother” albümünde de müziklerine klasik orkestra ve koroyu eklerler. Öncü elektronik müziğin mimarı Peter Jenner isimli bir sosyologtur. Büyük çabalar sonucu ortaya çıkardığı yeni sound makinalarını kullanabilecek gruplar aramaktadır. Önerisini Pink Floyd’a yapar ve grup elemanlarının zaten aradıkları uğraş olan Jenner’in yaratıları ilk önemli hareketliliğin adımı olur. Müzikteki bu yenilik doğallıkla plak şirketinin dikkatini çekmeye başladı ve Morison Agency Pink Floyd’a plak teklifinde bulundu. 1967 yılının Şubat ayında Pink Floyd’un ilk plağı piyasaya çıktı. 45 devirli olan bu plakta iki Barrett bestesi “Arnold Layne” ve “Candy and a Currant Bun” seslendirilmişti. Bu plak umulanın üzerinde ilgi topladı ve grup bir öneri üzerine “EMI-Harvest” plak şirketiyle anlaşmaya vardı. Bu 45’liğin peşinden aynı yıl “See Emily Play” isimli plak çıktı ve bu ikisi Pink Floyd’u İngiltere’nin en başarılı grupları arasına soktu. Bestelerin bir ucunda mistik bir hava sezinlenirken diğer uçta melodiye yeni renkler ve çağrışımlar katan değişik ses ve efektler hissedilir. Özellikle ritm ve vokal anlayışında sezilen bu etki, dönemin doğal bir sonucudur.

Aynı yılın Mayıs ayında “Games For May” konserlerine başlarlar. Efektlere ve ışık düzenine verdikleri önem dikkati çekmiş ve müzik çevrelerinden olumlu eleştiriler almaya başlamıştı. Artık deneysel müziğe iyiden iyiye iyiden iyiye sıvanmışlar, bir arayışı ve bu arayışın ürünü olan aykırı bir sesi oldukça başarılı bir biçimde sunmuşlardı dinleyicilere. Grup, 1967’de ilk albümünü çıkardı: “The Piper at the Gates of Dawn”. En çok satılan albümler listesinde yedi hafta ilk onun içinde yer almış, bir çok eleştirmen tarafından olumlu karşılanmıştır. Bu albümün ardından çıkarılan “Apple and Oranges” isimli 45’liğe ilgi az oldu. İlgisizliğin nedenleri ise önemliydi. Syd Barrett’in alışılmış beste randımanı gittikçe düşmekteydi ve kullandığı aşırı uyuşturucu yüzünden dengesini tamamen yitirme durumundaydı. Barrett, 6 Nisan 1968 günü gruptan tümüyle ayrılarak evine kapanmayı tercih etti. Dört plağı çıkar Barrett’ in. Bu palkların çıkmasında en büyük katkıyı yine eski arkadaşları yapmıştır ve arkadaşları ölene dek destek olmuşlardır.

Haziran 1968 Pink Floyd, ikinci albümünü piyasaya sunar. “A Saucerful of Secrets” şimdiye kadarki çalışmalarından oldukça değişik motifler içermekteydi. Bu plağın ardından bir ABD turnesine çıkarlar ve oldukça büyük bir başarı kazanarak o günlerin popüler grupları olan Cream, Fleetwood Mac ve Ten Years After’ı ardlarında bırakırlar. Pink Floyd’un etkisiyle kıtanın her yanında yeni “psychodelic-rock” grupları görülür. “Ne istersek onu yaparız” düşüncesi ana ilkeleridir. Ancak şu önemli bir noktadır ki rock müziğine getirdikleri katkının kesinlikle farkında değillerdir. 1969 yılı da yoğun konser ve albüm çalışmalarıyla geçer. “More” adlı bir film müziği yaparlar ve albüm olarak çıkartırlar. Peşi sıra “Ummagumma” isimli ikili bir albüm sürerler piyasaya. Ertesi sene “Zabriskie Point” isimli filmin müziği için kolları sıvarlar. Topluluğun bu albümde, tümü filmde kullanılmış dört bestesi yer alır. Bu sıralarda diğerlerinden çok farklı bir albüm üzerinde çalışmaktadırlar. “Atom Heart Mother” isimli 1970 yılı yapımı bu plak gerçekten son derece özgün bir sound içermektedir. Yıl sonuna doğru ABD ve ilk kez bir uzak doğu turnesinden dönüşte yeni bir albüm piyasaya çıktı: “Meddle”.

1972 yılının ortalarına gelindiğinde grubun hazır olan bir albümü daha vardı ve bu albüm “The Valley” filmi için hazırlanmış film müziklerini içeren “Obscured By Clouds” adlı albümdü.

1973’te, gerek Avrupa gerek ABD konserlerinde başarı ile icra ettikleri “The Dark Side of the Moon” çıkmıştır piyasaya. Bestelerdeki özgünlük, sözlerdeki şiirsellik, ses mühendisi Alan Parsons’un anlamlı ve özgün efektleri plağın tartışılmaz kalitesini ortaya koyar. Albümdeki “Time”, “Money” ve unutulmaz sözleriyle “Eclipse” efsanevi parçalardır: “Uyum içinde güneşin altındaki her şey/Fakat gölgede bırakılıyor ay tarafından güneş.” 1974’te albüm değerini korurken güçlü rakiplerini de sessizce alt etmiştir. Yes’in “Relayer”ı, Led Zeppelin’in “Physical Graffiti”si gibi.

İki yıllık bir aradan sonra “Animals” albümü gelir. Anlayışta bir değişiklik yoktur ama müzikte kalite düşmüştür. Albümde insanlar üç gruba ayrılır: Köpekler, domuzlar, koyunlar… Uzun psikolojik ve sosyolojik yorumları şarkılara sığdırarak olgun müziğin nasıl olduğunu göstermişlerdir. Ardından Waters, müziğinde ve yorumunda yeniliklere başvurdu.

1978’de arkadaşlarına daha önce banda kaydettiği eserleri sunuyordu ve bugün Rock klasikleri arasında sayılan “The Wall”du sıradaki. Dokuz ayı bulan yoğun bir çalışma sonrasında bir albüm daha sundular. Albümde Waters’ın yarattığı, hayatı tamamen yaratıcısınınki olmasa bile benzerlikler gösteren Pink isimli kahramanın öyküsünü anlatılır. Eser “Midnight Express”in yönetmeni Alan Parker tarafından filme de aktarılır, bu çalışma Cannes’a yarışma dışı katılarak büyük ilgi topladı. Bir sonraki albüm “The Final Cut”tır. Büyük savaşların sorumluları albümde yerilir. Pink Floyd’un olgunluğunun zirvesindeyken hazırlamış olduğu bir albümdür bu. Ne kadar popüler olduğunu söylemeye gerek bile yok. İnsani değerlerin yitirilmesine bir haykırış ve eskiye dönüş için bir çağrıdır niteliğindedir. Albümün en büyük özelliği Wright’sız ilk albüm oluşu… Bu albümle Pink Floyd eski performansının çok çok altındaydı. Bir nedeni de boynuzun kulağı geçmesi…

Hayranlarına ve sevenlerine istediklerini tam olarak veremeyen bir başka albüm de “A Momentary Lapse Of Reason” oldu. Eski kadro Wright hariç yeniden bir araya geldi ancak sadece bir önceki albümden daha iyi olabildi. Çok büyük bir dünya turnesiyle 200 konser verildi. Ancak “yaşlandılar” izlenimini silemedi. Pink Floyd’un yaptıkları çıtayı öylesine yükseltmişti ki “Dark Side” kalitesinde bir albüm beklemek neredeyse imkansızı istemek gibi bir hareket artık.

Müziği araç olarak kullandı Pink Floyd. Değişimi sevdirdi, kuru düşünceyi sildi. İlk bakışta anlamsız, saçma gözüken, dinledikçe keyif veren besteleriyle müziğin bugünlere gelmesinde bir katalizör görevi üstlendi; cesaret ve hız kazandırdı müzikseverlere. Müzikteki en son devrimlerden birini gerçekleştirmekle kalmadı, klasik değerleri yeni anlayışla bütünleştirerek sanatta ulaşılmaz yerlerden birine kendi ismini yazdırdı.
Sayfa Başı…

Yorumlar

Shine on you crazy diamond – Işığın hep parlasın DELİ ELMAS
Art ve Psychedelic rock’ın kuşaklar boyu öncüsü Pink Floyd, ilk best of’unu yayınladı: “Echoes”. İçinde tam 26 adet mücevher var. Grup elemanları içinde en parlak görüneni Syd Barret’in eğitimin yanı sıra aldığı bir şey daha vardı: Uyuşturucu. Öylesine uçuyordu ki arabayla şöyle bir dolaşmak için evden çıkıp gecenin bir saatinde İspanya’nın İbiza’sından arıyordu.

“Abi artık Pink Floyd mloyd kalmaz”
1960’ların sonları… Türkiye’de rock müzikle ilgilenen, sayıları çok fazla olmasa da, gençlerin hayatına The Beatles ve The Rolling Stones’tan sonra Britanya’dan yeni bir grup daha giriyordu: Pink Floyd. Daha sonra onlara Britanya’nın ikinci Amerika çıkarmasının öncüleri denecekti. 1970 yılı gelmeden Pink Floyd’un elimizde kapı gibi iki albümü vardı: “The Piper At The Gates of Dawn” ve “A Saucerful of Secrets”. Peki biz neden daha aradan iki yıl geçmeden, baştaki cümleye dönersek, Pink Floyd kalmaz triplerine (terim 68’lerden, siz şimdi içi boşaltılıp abuk subukların ağzında moda olmasına bakmayın) girmiştik? Çok basit. Pink Floyd’un beyni, dahi müzisyen Syd Barrett gruptan ayrılmıştı. Onsuz Pink Floyd olur muydu? 2000’lere kadar geldiklerine göre olurmuş ama gelin önce kısaca Pink Floyd’un ilk lideri Syd Barrett’i bir hatırlayalım.

Cambridgeli bir Oğlak
Herkes tarafından Pink Floyd’un kurucusu kabul edilen Syd Barrett, İngiltere’nin ünlü Cambridge’inde 1946’da doğdu. Ötekiler de, yani Pink Floyd diye akla gelen Roger Waters ve David Gilmour da Cambridgeli. Üçü de güzel sanatlar eğitimi alıyorlardı. İçlerinde en parlak görüneni Syd Barret’in eğitimin yanı sıra aldığı bir şey daha vardı: Uyuşturucu. Öylesine uçuyordu ki arabayla şöyle bir dolaşmak için evden çıkıp gecenin bir saatinde İspanya’nın İbiza’sından arıyordu. Müzik piyasasında efsanesinin en güçlü olduğu dönemde “Ben esasında ressamım,” deyiveriyordu. Pink Floyd’dan ayrılmasını öteki grup elemanlarının sıkıcı ve heyacansız olmasına bağlıyordu. Ama hikâye tam da böyle değildi. Gerçi Syd Barrett’ten sonra grubun sound’u neşeden kasvete doğru kaydı ama Pink Floyd’un da Barrett’e tahammülü kalmamıştı. 22 yaşındaki Barrett konsere çıkmayı reddedecek kadar kapanmıştı. Halbuki Pink Floyd’un ilk küçük çapta dünya başarısı olan “The Pipers At The Gate Of Dawnda (1967) yer alan 11 şarkının 10’u ona aitti. İkinci albümlerinde de bir iki parçaya bulaştı ama o deli enerjisi ve oyunculuğunu da alarak gruptan çekip gitti. Sonraları yoluna solo devam etmeye çalıştıysa da psikolojik sorunlarından, doğrusu sabah kahvesini acid’le almak alışkanlığından bir türlü kurtulamadı. Artık bırakın müzik yapmayı sokağa bile çıkmıyordu.

Gilmour’un gelişi
Syd Barrett’in yerini David Gilmour doldurdu. Önceleri beş kişi prova yapıyorlardı. Pink Floyd Syd Barrett’i kaybetmek istemiyordu ama beş ay sonra dört kişi kalmışlardı: Bas ve vokal Roger Waters, gitar ve vokal David Gilmour, davul Nick Mason ve keyboard Rick Wright. Syd Barrett’in gidişi, bizim gibi, herkesi de karamsarlığa düşürmüştü. “Bu, Pink Floyd’un sonu,” diyen hepimiz yanılmıştık. Doğru, uzunca bir süre radyoların yasakladığı ve bir travestiyi anlatan “Arnold Layne” ya da “See Emily Play” gibi hit’leri olmadı ama “Ummagumma” (1969) ve “Atom Heart Mother” (1970) rahatlıkla listelere girdiler. David Gilmour, Barrett’in tam tersiydi: “Gitarını düzgün çal, prova yap, profesyonel müzisyen ol.” Tabii bu arada Syd Barrett’in bıraktığı liderlik koltuğuna Roger Waters oturmak üzereydi. Gilmour ve Waters’ın egolarının çatışmaması imkânsızdı. Zaten Pink Floyd’un en önemli özelliğinin grup üyelerinin birbirlerinin boğazına sarılmaları olduğunu söylemek hiç yanlış olmaz. Yine de 1987’de Roger Waters’ın ayrılmasına kadar hem eleştirmenlerce çok beğenilen hem de çok satan albümler ardı ardına geldi. Fakat Pink Floyd’u Türkiye dahil bütün dünyada en tepeye oturtan albüm 1973’te çıkardıkları “Dark Side Of The Moon” oldu.

Roger Waters’ın grubu
Eğer Pink Floyd’u bir tek albümle ama her yönüyle tanımlamak gerekirse adı edilecek albüm buydu. Müziğin örgüsü inanılmazdı. Ağır psychedelic art – rock’tan caz füzyonuna, oradan blues – rock’a ve yeniden psychedelic’e… Karanlık ve neredeyse cinli perili bir albüm. “Dark Side of The Moon” hâlâ listelerde dolaşırken, daha sonraki yıllarda da dolaşmaya devam etti, 1975’te “Wish You Were Here” patladı. Daha az karanlık bir albümdü bu. David Gilmour’un soloları ve özellikle eski şefleri Syd Barrett’e adanan “Shine On You Crazy Diamond” ile klasik oldular. 1977 yılında çıkarılan bir tür Orwellci “Animalsöda grup, Roger Waters’ın modern yaşam hakkında görüşlerini seslendirmekten öte bir şey yapmıyordu. 1979 yılına geldiğinde Roger Waters’ın egosantrizmi başarılı bir albümle taçlandı: “The Wall”. Bu bir tür rock operaydı ve duygusal olarak ağzına edilmiş bir rock yıldızını anlatıyordu. Adı Pink’ti ve başına gelen her şeyden kendi dışında herkes ve özellikle kadınlar sorumluydu. “Wall”un şarkıları güzeldi ama müzik yazarı Stephen T. Erlewine’in deyişiyle “esas olarak bir prodüksiyon zaferi”ydi ve bu, kimi müzikal yetersizlik ve tartışmaya açık sözleri kapatıyordu. 1983’te çıkan “Final Cut” Roger Waters’ın solo albümü gibiydi ve müthiş savaş aleyhtarı bir mesaj içeriyordu. 1987 yılında yayınlanan “A Momentary Lapse of Reason” ise David Gilmour’un solo albümü sayılabilirdi ve artık Roger Waters yoktu. 1994 tarihli albümleri “The Division Bell” ise Gilmour, Nick Mason ve Rick Wright’lı Pink Floyd’un yeniden “Dark Side of The Moon” öncesine döndüklerini vurguluyordu.

Syd Barrett
Yeni çıkan “Echoesöda da yer alan “See Emily Play” 1967 yılında çıktıktan hemen sonra Syd Barrett başa çıkılmaz bir adama dönüşmeye başlıyordu. Bazı konserlerde yalnızca tek bir nota çalıyordu. Sürekli acid trip’teydi. Aynı yılın sonbaharında Jimi Hendrix ile konser turnesi sırasında durum iyice vahimleşti. Syd sahneye çıkmayı reddediyordu ve yerine başkası bulunmak zorunda kalınıyordu. Syd’in esas derdi kendini sürekli hit parça yapmak zorunda hissetmesiydi. Sürekli acid atıp, esrar içiyordu. Mülakat vermekten, fotoğraf çektirmekten kısaca pop star olmaktan hoşlanmıyordu. Psychedelic dönem dünyanın değiştirilmesi istenen zamanlardı. Hayranları ilahları olan Syd’e gidip yaşamın anlamını soruyor ve bir yanıt vermesini bekliyorlardı. 21 yaşındaki genç adama bu çok fazla geldi… (Eski dostlarının Uncut dergisine anlattıklarından alındı.)

ÖYKÜLERİYLE best of’taki şarkılar

ARNOLD LAYNE (1967)
Londra Radyosu, Syd ve Roger’ın annelerinin iç çamaşırlarını çamaşır iplerinden çalan bir travestiyi konu alan bu şarkıyı yasaklamış, ancak parça listede 20 numaraya yükselmişti.
SEE EMILY PLAY (1967)
“Bir konser sonrasında bir köşede uyuklarken bu kızı gördüm. Adı Emily idi,” demiş Syd Barrett. Emily gerçek miydi yoksa Barrett’ın gördüğü bir hallüsinasyon muydu? Bilinmiyor…
ASTRONOMY DOMINE (“The Piper at the Gates of Dawn” / 1967)
 İlk albümleri “The Piper At The Gates of Dawn”ın açılış şarkısı. Albümün adı Kenneth Grahame’in “Söğütlerdeki Rüzgar” adlı eserindeki bir bölümden alınmış. Barrett’ın şarkı sözlerini yanında taşıdığı şarkı sözlerinden esinlenerek yazdığı sanılıyor.
BIKE (“The Piper at the Gates of Dawn” / 1967)
Syd Barrett’ın sonradan sevgilisi olacak Jenny Spires için yazdığı şarkı, ortasındaki senfonimsi çalar saat sesleriyle dikkat çeken, çocuk şiiri ve deliliğin bir karışımı.
SET THE CONTROLS FOR THE HEART OF THE SUN (“A Saucerful of Secrets” / 1968)
Pink Floyd üyeleri, Syd Barrett’ın psikolojik durumunun gitgide kötüleşmesi üzerine bu parçanın yer aldığı ikinci albümleri “A Saucerful Of Secretsödan itibaren şarkı sözü yazımını kendileri üstlendi.
JUGBAND BLUES (“A Saucerful of Secrets / 1968)
Syd’in gerek gruba gerekse şarkı sözü yazımına son kez katkıda bulunduğu çalışmanın single olarak yayınlanması düşünüldüyse de daha sonra bu fikirden vazgeçildi.
ONE OF THESE DAYS (“Meddle” / 1971)
Parçanın kaydedildiği gün kayıt aşamasında bastan zillere ve vokale kadar her şey ters gitti. Sonuçta bu terslikler, parçanın adının konmasına vesile oldu.
ECHOES (“Meddle” / 1971)
Sayısız sesin kullanıldığı ve “Harvest” albümünün bir yüzünü tamamen dolduran bu epik parça, grup tarafından Crystal Palace Bowl’da çalındığında sahne önündeki havuzda yüzen balıkların ölümüne neden olmakla suçlanmışlardı.
TIME (Dark Side of The Moon / 1973)
Roger Waters’ın “Kimse sana ne zaman koşman gerektiğini söylemedi, startı kaçırdın,” dediği “Time”, şarkıcının yaşamın bir provadan ibaret olmadığını hissettirdiği üstün bir çalışma.
THE GREAT GIG IN THE SKY (Dark Side of the Moon / 1973)
Konusu ölüm olabilir, ancak bu şarkı geçenlerde Avusturya’da yapılan bir radyo yarışmasında sevişirken çalınabilecek en iyi şarkı seçildi.
MONEY (Dark Side of The Moon / 1973)
Rock zenginliğinin getirdiği kötülükler üzerine yazılan bu ünlü PF hicvinde kullanılan efektler arasında stüdyo zeminine dökülen metal paraların ve kesilen fişlerin sesleri yer alıyor.
US AND THEM (Dark Side of The Moon / 1973)
İkinci yüzde “Money’i takip eden “Us and Them”, Antonioni’nin 1970 tarihli filmi “Zabriskie Noktası” için Roma’da kaydedilen enstrümantal bir tema üzerine oturtulmuştu.
WISH YOU WERE HERE (Wish You Were Here / 1975)
70’lerin en heyecanla beklenen albümünün isim parçası, 1975 yılının ilk yarısında ünlü Abbey Road stüdyolarında kaydedildi. Şarkının sonuna Stephane Grappelli’nin bir keman solosu konması düşünülmüştü ama olmadı.
SHINE ON YOU CRAZY DIAMOND (Wish You Were Here / 1975)
 “Çılgın elmas” Syd Barrett’a ithaf edilen şarkı, tekrar tekrar kaydedildi. Kayıtlar sırasında (Waters’a göre artık kel, şişman ve çılgın olan) Barrett beklenmedik şekilde çıkageldi ve diğerlerine kendine düşeni yapmaya hazır olduğunu söyledi.
SHEEP (Animals / 1977)
Floyd’un müziği, Orwellvari bir çalışma olan “Animals” ile daha karanlık bir yörüngeye girdi. Albümün kapağındaki dev domuz, klasik PF imgelerinden biri sayılıyor.
ANOTHER BRICK IN THE WALL (P II) (The Wall / 1979)
Prodüktör Bob Ezrin’in önerisiyle parçaya disko ritmi ve bir çocuk korosu eklenerek Waters’ın vokali desteklendi. Ortaya çıkan alışılmışın dışında bir Noel şarkısı oldu.
THE HAPPIEST DAYS OF OUR LIVES (The Wall, 1979)
Wall’un kahramanı Pink’in öyküsü Roger Waters’ın kişisel okul anılarıyla da bağlantılı sayılır. “The Wall”un maliyeti 700 bin dolardı ancak albüm iki ay içinde bir milyon kopyadan fazla sattı.
HEY YOU (The Wall, 1979)
Kızgınlığı bu parçada daha da baskın olan Pink, dünyaya seslenerek çevresine örülen tuğlalarla izole olduğunu anlatır.
COMFORTABLY NUMB (The Wall / 1979)
Roger Waters – David Gilmour işbirliğinin son verimli ürünü…
WHEN THE TIGERS BROKE FREE (1982)
The Wall albümünde yer almayan ama filmde kullanılan bu şarkı, “Another Brick…öten sonra büyük bir hayalkırıklığı yarattı.
FLETCHER MEMORIAL HOME (The Final Cut, 1983)
Waters’ın Falkland Adaları’nda yaşananları göz önünde bulundurarak savaşa ve politik liderlere eleştiri oklarını yönelttiği parça, Rick Wright’ın gruptan ayrıldığı döneme denk geliyor.
LEARNING TO FLY (A Momentary Lapse of Reason / 1987) Waters’ın ayrılışının ve grubu yasal anlamda sona erdirme çabasının sonuçsuz kalışının ardından Gilmour, Pink Floyd’un birinci derecede yaratıcı gücü oldu.
SORROW (A Momentary Lapse of Reason / 1987)
Gilmour, ‘terbiyeli’ şarkı sözleri yazabileceğini gösterdi. Ancak albüm Floyd’un her zamanki düzeyinin altındaydı.
MAROONED (excerpt) (The Division Bell / 1994) Wright’ın tekrar kadroya dönüşü ve yeniden form tutan Pink Floyd…
KEEP TALKING (The Division Bell / 1994) Son Floyd albümünün en güzel parçalarından biri. Profesör Stephen Hawking’in Division Bell turunun Londra ayağına konuk vokalist olarak katılması söz konusuydu. Ancak onun yerine “Dark Side of The Moon”u seslendirdiler.
HIGH HOPES (The Division Bell / 1994)
Gilmour’a göre “Bir şeyin çabucak ve harika biçimde gerçekleştiği bir an”. Gilmour, şarkının sözlerini kız arkadaşı Polly Samson ile yazmıştı.

Pink Floyd Albüm ve Şarkı Sözleri

Sayfa Başı…

Albümlere Göre Vokalistler – Vocalists of Pink Floyd songs (by album)

The Piper At The Gates Of Dawn

UK release:Columbia,August 5th,1967
US release:Tower

1.Astronomy Domine [4’08] Barrett
(Barrett)
2.Lucifer Sam [3’03] Barrett
(Barrett)
3.Mathilda Mother [3’05] Wright Barrett (only the last verse)
(Barrett)
4.Flaming [2’42] Barrett
(Barrett)
5.Pow R. Toc H. [4’22] (Barrett,Waters,Wright,Mason)
6.Take Up Thy Stethoscope And Walk
(Waters) [3’03] Waters
7.Interstellar Overdrive [9’41] (Barrett,Waters,Wright,Mason)
8.The Gnome [2’11] Barrett
(Barrett)
9.Chapter 24 [3’38] Barrett
(Barrett)
10.The Scarecrow [2’07] Barrett
(Barrett)
11.Bike [3’22] Barrett
(Barrett)
Total Time: 41’58

A SAUCERFUL OF SECRETS
Recorded at EMI Studios,Abbey Road,London
UK release:Colombia,June 29th,1968
US release:Tower

1.Let There Be More Light [5’29] Gilmour[] (Waters)
2.Remember A Day [4’23] Wright
(Wright)
3.Set The Controls For The Heart Of The Sun
(Waters) [5’18] Waters
4.Corporal Clegg [4’06] Gilmour (Barrett has some lines)
(Waters)
5.A Saucerful Of Secrets [11’50] Gilmour
(Waters,Wright,Mason,Gilmour)
6.See Saw [4’28] Wright
(Wright)
7.Jugband Blues [3’00] Barrett
(Barrett)
Total Time:37’54

MORE
UK release:Columbia,July 1969
US release:Tower,July 1969
1.Cirrus Minor [5’09] Waters
(Waters)
2.The Nile Song [3’22] Gilmour
(Waters)
3.Crying Song [3’31] Gilmour Wright doing the harmonies
(Waters) or Waters
4.Up The Khyber [2’10] (Mason,Wright)
5.Green Is The Colour [2’55] Gilmour
(Waters)
6.Cymbaline [4’46] Gilmour
(Waters)
7.Party Sequence [1’07] (Waters,Wright,Gilmour,Mason)
8.Main Theme [5’28] (Waters,Wright,Gilmour)
9.Ibiza Bar [3’13] Gilmour
(Waters,Wright,Gilmour,Mason)
10.More Blues [2’12] (Waters,Wright,Gilmour,Mason)
11.Quicksilver [7’07] (Waters,Wright,Gilmour,Mason)
12.A Spanish Piece [1’02] Gilmour doing the lisp-guy
(Gilmour)
13.Dramatic Theme [2’16] (Waters,Wright)
Total Time:45’01
-Soundtrack From The Film ‘More’ directed by Barbet Schroeder

UMMAGUMMA
UK release:Harvest,October 25th,1969
US release:Capitol,November 1969

track 1-4 recorded live at Mother’s Club,Birmingham,April 27th
& at Manchester College Of Commerce,May 2nd

1.Astronomy Domine [8’28] Barrett? Gilmour Wright)
(Barrett)
2.Carefull With That Axe,Eugene [8’47] Waters
(Waters,Wright,Mason,Gilmour)
3.Set The Controls For The Heart Of The Sun
(Waters) [9’22] Waters
4.A Saucerful Of Secrets [12’49] a.Something Else {Strange Noises}
b.Syncopated Pandemonium {Drum part}
c.Storm Signal {Organ part}
d.Celestial Voices Gilmour {Singing Part}
(Waters,Wright,Mason,Gilmour)

5.Sysyphus part.1 [1’08] 6.Sysyphus part.2 [3’25] 7.Sysyphus part.3 [1’48] 8.Sysyphus part.4 [6’56] Wright
(Wright)
9.Grantchester Meadows [7’28] Waters
(Waters)
10.Several Species Of Small Furry Animals Gathered Together In A Cave
And Grooving With A Pict [4’57] Waters
(Waters)
11.The Narrow Way part.1 [3’29] 12.The Narrow Way part.2 [2’53] 13.The Narrow Way part.3 [5’52] Gilmour
(Gilmour)
14.The Grand Vizier’s Garden Party
Part.1(entrance) [0’59] 15.The Grand Vizier’s Garden Party
Part.2(entertainment) [7’06] 16.The Grand Vizier’s Garden Party
Part.3(exit) [0’40] (Mason)
Total Time:86’33

ZABRINSKIE POINT
US release:M.G.M.,January 1970
UK release:M.G.M.,March 1970

1.Heart Beat,Pig Meat [3’11] (Waters,Wright,Gilmour,Mason)
2.Crumbling Land [4’13] Gilmour
(Waters,Wright,Gilmour,Mason)
*3.Come In Number 51,Your Time Is Up [4’58] Waters
(Waters,Wright,Gilmour,Mason)
Total Time:12’22

-Soundtrack From The Motion Picture
directed by Michaelangelo Antonioni
complete tracklist: Zabriskie Point Soundtrack (36.17)
* Heart Beat, Pig Meat – The Pink Floyd
Brother Mary – The Kaleidoscope
Excerpt from “Dark Star” – The Grateful Dead
* Crumbling Land – The Pink Floyd
Tennessee Waltz – Patti Page
Sugar Babe – The Youngbloods
Love Scene – Jerry Garcia (The Grateful Dead)
I Wish I Were A Single Girl Again – Roscoe Holcomb
Mickey’s Tune – The Kaleidoscope
Dance Of Death – John Fahey
* Come In Number 51, Your Time Is Up – The Pink Floyd

ATOM HEART MOTHER
Recorded at EMI Studios,Abbey Road,London
UK release:Harvest,October 10th,1970
US release:Harvest,October 1970

1.Atom Heart Mother [23’45] a.Father’s Shout
b.Breast Milky
c.Mother Fore
d.Funky Dung
e.Mind Your Throats Please
f.Remergence
(Mason,Gilmour,Waters,Wright,Geesin)
featuring:The John Aldiss Choir
2.If [4’31] Waters
(Waters)
3.Summer’68 [5’29] Wright
(Wright)
4.Fat Old Sun [5’24] Gilmour
(Gilmour)
5.Alan’s Psychedelic Breakfast [13’01] Alan the Roadie
a.Rise And Shine
b.Sunny Side Up
c.Morning Glory
(Waters,Mason,Gilmour,Wright)
Total Time:52’10

RELICS
A Compilation Of Early Singles And Tracks
UK release:EMI Starline,May 1971
1.Arnold Layne [2’52] Barrett
(Barrett)
2.Interstellar Overdrive [9’30] (Barrett,Waters,Wright,Mason)
3.See Emily Play [2’50] Barrett
(Barrett)
4.Remember A Day [4’26] Wright
(Wright)
5.Paintbox [3’30] Wright
(Wright)
6.Julia Dream [2’34] Gilmour
(Waters)
7.Careful With That Axe,Eugene [7’45] Waters
(Waters,Wright,Gilmour,Mason)
8.Cirrus Minor [5’09] Gilmour
(Waters)
9.The Nile Song [3’20] Gilmour
(Waters)
10.Biding My Time [5’13] Waters
(Waters)
11.Bike [3’20] Barrett
(Barrett)
Total Time:48’24

MEDDLE
Recorded at AIR Studios,EMI Studios,Abbey Road,and
at Morgan Sound,London
Date:Late January 1971
UK release:Harvest,November 1971
US release:Harvest,November 1971

1.One Of These Days [5’57] Mason
(Waters,Wright,Gilmour,Mason)
2.A Pillow Of Winds [5’07] Gilmour
(Waters,Gilmour)
3.Fearless [6’05] Gilmour
(Waters,Gilmour)
4.San Tropez [3’40] Waters
(Waters)
5.Seamus [2’13] Gilmour
(Waters,Wright,Gilmour,Mason)
6.Echoes [23’31] Gilmour Wright
(Waters,Wright,Gilmour,Mason)
Total Time:46’33

OBSCURED BY CLOUDS
Recorded at Chateau d’Herouville,France
UK release:Harvest,June 3rd,1972
US release:Harvest,June 1972

1.Obscured By Clouds [3’05] (Waters,Gilmour)
2.When You’re In [2’23] (Waters,Gilmour,Wright,Mason)
3.Burning Bridges [3’24] Gilmour,Wright
(Wright,Waters)
4.The Gold It’s In The … [3’03] Gilmour,Wright
(Waters,Gilmour)
5.Wot’s…Uh The Deal [5’05] Gilmour
(Waters,Gilmour)
6.Mudmen [4’17] Wright
(Wright,Gilmour)
7.Childhood’s End [4’30] Gilmour
(Gilmour)
8.Free Four [4’11] Waters
(Waters)
9.Stay [4’02] Wright and Waters [] (Wright,Waters)
10.Absolutely Curtains [5’51] Movie-sounds
(Waters,Gilmour,Wright,Mason)
Total Time:40’30
-Soundtrack From The Film ‘La Vallee’
directed by Barbet Schroeder

THE DARKSIDE OF THE MOON
Recorded at EMI Studios,Abbey Road,London
Date:June 1972-January 1973
UK release:Harvest,March 1973
US release:Harvest,March 1973

1a.Speak To Me [1’10] (Mason)
b.Breathe In The Air [2’47] Gilmour
(Waters,Gilmour,Wright)
2.On The Run [3’51] (Gilmour,Waters)
3a.Time [5’54] Gilmour and Wright
(Mason,Waters,Wright,Gilmour)
b.Breathe reprise [1’11] Gilmour
(Waters,Gilmour,Wright)
4.The Great Gig In The Sky [4’47] Clare Torry
(Wright)
5.Money [6’23] Gilmour
(Waters)
6.Us And Them [7’48] Waters Gilmour Wright[] (Waters,Wright)
7.Any Colour You Like [3’25] (Gilmour,Mason,Wright)
8.Brain Damage [3’50] Waters
(Waters)
9.Eclipse [2’06] Waters
(Waters)
Total Time:42’52
Musicians:
David Gilmour – vocals,guitars,VCS3
Nick Mason – percussion,tape effects
Richard Wright – keyboard,vocals,VCS3
Roger Waters – bass guitar,vocals,VCS3,tape effects

Additional Musicians:
Dick Parry, saxophone on ‘Us & Them’ and ‘Money’
Clare Torry, vocals on ‘The Great Gig In The Sky’
Backing Vocals:
Doris Troy, Leslie Duncan, Liza Strike and Barry St.John

WISH YOU WERE HERE
Recorded at EMI Studios,Abbey Road,London
Date:January-July 1975
UK release:Harvest,September 15th,1975 US release:Columbia,September 1975 1.Shine On You Crazy Diamond [13’33] Waters
(Waters,Wright,Gilmour)
2.Welcome To The Machine [7’26] Waters and Gilmour
(Waters)
3.Have A Cigar [5’07] Roy Harper
(Waters)
4.Wish You Were Here [5’40] Gilmour
(Waters,Gilmour)
5.Shine On You Crazy Diamond [12’21] Waters
(Waters,Wright,Gilmour)
Total Time:44’11
Additional Musicians:
Dick Parry, saxophone on ‘Shine On You Crazy Diamond’
Roy Harper, vocal on ‘Have A Cigar’
Backing Vocals:
Venetta Fields and Carlena Williams

ANIMALS
Recorded at Britannia Row Studios,London
UK release:Harvest,January 23rd,1977
US release:Columbia,January 23rd,1977

1.Pigs On The Wing part.1 [1’25] Waters
(Waters)
2.Dogs [17’03] Gilmour Waters from Gotta admit…
(Waters,Gilmour)
3.Pigs(Three Different Ones) [11’25] Waters
(Waters)
4.Sheep [10’25] Waters
(Waters)
5.Pigs On The Wing part.2 [1’23] Waters
(Waters)
Total Time:41’41

THE WALL
Recorded at Super Bear Studios,Miravel,France;
CBS Studios,New York City and
Producers Workshop,Los Angeles
Date:April-November 1979
Released:Harvest,November 30th,1979

1.In The Flesh? [3’17] Waters
(Waters)
2.The Thin Ice [2’28] Waters
(Waters) Gilmour does Momma loves … Ooh babe
3.Another Brick In The Wall 1 [3’41] Waters
(Waters)
4.The Happiest Days Of Our Lives [1’20]Waters
(Waters)
5.Another Brick In The Wall 2 [3’56] Waters and Gilmour or Gilmour
(Waters)
6.Mother [5’32] Waters Gilmour does the Mother
(Waters)
7.Goodbye Blue Sky [2’48] Gilmour (Waters harmonisizes)
(Waters)
8.Empty Spaces [2’07] Waters
(Waters)
9.Young Lust [3’29] Gilmour
(Waters,Gilmour)
10.One Of My Turns [3’36] Waters
(Waters)
11.Don’t Leave Me Now [4’22] Waters
(Waters)
12.Another Brick In The Wall 3 [1’17] Waters
(Waters)
13.Goodbye Cruel World [1’05] Waters
(Waters)
14.Hey You [4’39] Gilmour,Waters [But it was only…] (Waters)
15.Is There Anybody Out There? [2’40] Waters
(Waters)
16.Nobody Home [3’25] Waters
(Waters)
17.Vera [1’38] Waters
(Waters)
18.Bring The Boys Back Home [0’50] Waters
(Waters)
19.Comfortably Numb [6’49] Waters (The Doctor) Gilmour (Pink)
(Gilmour,Waters)
20.The Show Must Go On [1’36] Gilmour
(Waters)
21.In The Flesh! [4’16] Waters
(Waters)
22.Run Like Hell [4’22] Waters and Gilmour
(Gilmour,Waters)
23.Waiting For The Worms [3’56] Waters and Gilmour
(Waters)
24.Stop [0’34] Waters
(Waters)
25.The Trial [5’16] Waters
(Waters,Ezrin)
26.Outside The Wall [1’42] Waters
(Waters)
Total Time:80’01
Backing Vocals:
Bruce Johnston,Toni Tenille,Joe Chemay,John Joyce
Stan Farber,Jim Haas and the Islington Green School

THE FINAL CUT
A Requiem for the Post War Dream

Recorded at Mayfair,Olympic,Abbey Road,Audio International,
RAK,Hookend and The Billiard Room Studios
Date:July-December 1982
Released:Harvest,March 21st,1983

1.The Post War Dream [2’56] Waters
(Waters)
2.Your Possible Pasts [4’37] Waters
(Waters)
3.One Of The Few [1’14] Waters
(Waters)
4.The Hero’s Return [2’34] Waters
(Waters)
5.The Gunners Dream [5’29] Waters
(Waters)
6.Paranoid Eyes [3’35] Waters
(Waters)
7.Get Your Filthy Hands Off My Desert
(Waters) [1’19] Waters
8.The Fletcher Memorial Home [4’10] Waters
(Waters)
9.Southampton Dock [2’13] Waters
(Waters)
10.The Final Cut [4’43] Waters
(Waters)
11.Not Now John [5’02] Gilmour, Waters:Make em.., Hold on John
(Waters)
12.Two Suns In The Sunset [5’16] Waters
(Waters)
Total Time:43’14
Additional Musicians:
*Michael Kamen – piano,harmonium *Andy Brown – organ
*Ray Cooper – percussion *Raphael Ravenscroft – tenor sax
*Andy Newmark, drums on ‘Two Suns In The Sunset’
*The National Philharmonic Orchestra
dedicated to Eric Fletcher Waters 1913 – 1944

A MOMENTARY LAPSE OF REASON
Released:EMI,September 7th,1987

1.Signs Of Life [4’24] Gilmour
(Gilmour,Ezrin)
2.Learning To Fly [4’52] Gilmour
(Gilmour,Moore,Ezrin,Carin)
3.The Dogs Of War [6’05] Gilmour
(Gilmour,Moore)
4.One Slip [5’07] Gilmour
(Gilmour,Manzanera)
5.On The Turning Away [5’39] Gilmour
(Gilmour,Moore)
6a.Yet Another Movie
(Gilmour,Leonard)
b.Round And Around [7’25] Gilmour
(Gilmour)
7.A New Machine part.1 [1’46] Gilmour
(Gilmour)
8.Terminal Frost [6’17] Gilmour
(Gilmour)
9.A New Machine part.2 [0’36] Gilmour
(Gilmour)
10.Sorrow [8’46] Gilmour
(Gilmour)

Total Time:50’57
Musicians:
*David Gilmour – guitars,vocals,keyboards and sequencers
*Richard Wright – piano,vocals,kurzweil,hammond organ
*Nick Mason – electric and acoustic drums,sound effects

Additional Musicians:
*Bob Ezrin – keyboards,percussion and sequencers
*Tony Levin – bass guitar,stick
*Jim Keltner – drums *Steve Forman – percussion
*Jon Carin – keyboards
*Tom Scott – alto and soprano saxophone
*Scott Page – tenor saxophone *Carmine Appice – drums
*Pat Leonard – synthesizers
*Bill Payne – hammond organ *Michael Landau – guitar
*John Halliwell – saxophone

Backing Vocals:
*Darlene Koldenhaven *Carmen Twillie *Phyllis St.James
*Donnie Gerrard

THE DIVISION BELL
1.Cluster One [5’58] (Gilmour,Wright)
2.What Do You Want From Me [4’21] Gilmour
(Gilmour,Samson)
3.Poles Apart [7’01] Gilmour
(Gilmour,Samson,Laird-Clowes)
4.Marooned [5’21] (Gilmour,Wright)
5.A Great Day For Freedom [4’18] Gilmour
(Gilmour/Samson)
6.Wearing The Inside Out [6’49] Wright
(Moor)
7.Take It Back [6’12] Gilmour
(Gilmour,Samson,Laird-Clowes)
8.Coming Back To Life [6’19] Gilmour
(Gilmour)
9.Keep Talking [6’11] Gilmour
(Gilmour,Samson)
10.Lost For Words [5’15] Gilmour
(Gilmour,Samson)
11.High Hopes [8’32] Gilmour
(Gilmour,Samson)
Musicians:
*David Gilmour – guitars,vocals,bass,keyboards and programming
*Richard Wright – piano,vocals
*Nick Mason – electric and acoustic drums,sound effects

Additional Musicians:
*Bob Ezrin – keyboards and percussion
*Jon Carin – keyboards and programming
*Guy Pratt – bass guitar
*Gary Wallis – played and programmed percussion
*Tim Renwick – guitars
*Dick Parry – tenor saxophone

Backing Vocals:
*Sam Brown *Durga McBroom *Carol Kenyan
*Jackie Sheridan *Rebecca Leigh-White

 

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.